Zeventien jaar werkte hij in de sales, maar op zijn 34e koos Gerald ervoor zijn hart te volgen: hij werd muskusratbestrijder. “Ik heb bijna een kwart salaris ingeleverd, maar ik ben een fijner mens nu.”
Naam: Gerald Verweij
Opleiding: Commerciële economie
Locatie: Rotterdam
Jaren: 2004-2006
Huidige baan: muskusratbestrijder
Het is 07:00 uur. Gerald (36) staat in de polder. De zon komt langzaam op, om hem heen alleen het geluid van kwakende eenden en knerpende sneeuw onder zijn laarzen. In zijn waadpak loopt hij langs en door sloten, op zoek naar sporen van muskusratten. Knaagsporen, ontlasting, zwembaantjes. “Je moet altijd alert zijn, de kleinste oneffenheden gaan je opvallen”, vertelt Gerald. “Je leeft heel dicht bij de schepping.”
Geralds doel is om muskusratten op te sporen en te vangen, door klemmen te zetten. Eén muskusrat kan per jaar een kuub aarde weggraven. Doordat ze zich snel voortplanten, vormt dit beest een bedreiging voor het waterschap. “Als ik niks vang, ben ik tevreden: dan heb ik het goed gedaan in de voorgaande jaren. Ik heb in de afgelopen vier weken één plek gevonden – dan moet je wel geconcentreerd blijven.”
Hij is verantwoordelijk voor 900 kilometer aan watergangen, in het gebied tussen IJsselstein en Lopik. Per dag loopt hij tussen de 12 en 18 kilometer. “Als er sneeuw is, of als ik veel klemmen moet weghalen, rijd ik op een quad. En ik zit vaak in een kajak, daarmee kan ik in de uiterwaarden komen.”
Zijn leven tussen het riet kan bijna niet méér verschillen dan zijn baan hiervoor. Al op zijn zeventiende fietste hij naar de dealer waar hij autoverkoper was. “Ik had geen rijbewijs, maar vertelde mensen wel dat de auto goed reed. Ik ben echt een salestijger, handelen geeft me een kick. Maar er wordt zoveel van je verwacht. Je moet altijd maar groeien, meer winst maken. Wanneer is het genoeg?”
Toen hem in 2021 werd gevraagd waar hij écht gelukkig van werd, besefte hij: als ik met mijn jachthond in de polder struin, als ik in het veld aan het rommelen ben. Een kennis wijst hem op de vacature van muskusratbestrijder. Na een paar keer solliciteren wordt hij aangenomen. En dat was levensveranderend. “Ik heb bijna een kwart salaris ingeleverd. Maar ik ben een fijner mens geworden. Vroeger kwam ik in mijn nette overhemd thuis, nu in m’n groene kloffie en in m’n laarzen – maar met een glimlach en rode blossen op m’n wangen. Ik ben gelukkig.”
Foto: Tineke van der Eems
Dit verhaal staat in de Forward 2024, een uitgave van het Hoornbeeck College.